محمد رضا حیاتی پیشکسوت گویندگی خبر در صدا و سیما

از وقتی یادمه آقای #محمد_رضا_حیاتی گوینده خبر بوده توی صدا و سیما تا الان که بنده دارم این مطلب رو می نویسم.
آقای حیاتی از سال ۱۳۶۰ وارد صدا و سیما شدن و ظاهرن که به غیر از فعالیت در تلویزیون در رادیو هم کارهایی رو انجام دادند و اگر از حق نخواهیم دور بشیم یکی از قدیمی ها و پیشکسوتان گویندگی خبر در صدا و سیما هستن.
ایشون در سال ۱۳۹۴ بازنشسته شدن اما ظاهرن توی ایران بعد از بازنشسته شدن بجای اینکه بریم و استراحت کنیم و لذت ببریم، دنبال کار دوم می گردیم. برای مثال آقای حیاتی علاوه بر اینکه بعد از بازنشستگی صندلی کاریه خودشون رو تحویل ندادن بلکه کارهای حاشیه ای مثل اجرای سمینارهای شرکت های تولیدی و وارداتی را نیز بعضن به عهده گرفتن و به جای استراحت چند برابر روزهای دیگه کار می کنن که قطعن به ما چه و خودشون می دونن.

“آقای حیاتی در سایت جام جم گفتند که بعد از پایان فعالیت گویندگی حتما وارد عرصه #بازیگری می شن”

اما مغز حرف بنده این هست که چرا صدا و سیما در طی این چند سال نتونسته مجری رو جای ایشون تربیت کنه و بیاره سر کار

در بخش های ورزشی و اجرای برنامه های ورزشی و تفریحی مجریانی وارد سیستم صدا و سیما شدن اما بحث بنده گویندگی خبر هست.
چرا به جای آقای حیاتی یه جوون تجربه پذیر وارد نشده؟ چرا به جای اینکه دو حقوق به آقای حیاتی داده بشه یک جوان دیگه وارد بازار کار نشه ؟
قطعن آقای حیاتی باید در گوشه ای تجربیات خودشون رو که با هزینه دولت به دست آوردن رو نفر بعدی انتقال بدن و این صندلی چسبناک صدا و سیما رو به شخص دیگه ای بسپارن.
تعدد مجریان جوان در شبکه خبر بهعلت ماهیت برنامه های متنوع و فراوان این شبکه یک گام خوب و مفید هست که باید به سایر شبکه ها نیز سرایت کنه.
خلاصه اینکه با حرکت ها و جابجایی های مناسب هم می تونیم اشتغال زایی کنیم و نور امید رو به دل جوون ها وارد کنیم و ایمان داشته باشیم که جوان های امروزی سریع تر می تونن با متدهای جدید آشنا بشن و به تنوع و مخاطب پسندی برنامه های تلویزیونی اضافه کنن.

رشیدپور در برنامه تلویزیونی “هفت”

برنامه هفت برنامه ایست قدیمی که در خصوص فیلم های روز ایران صحبت می کنه، نقد میکنه تحلیل می کنه و خلاصه آن چیزی که مربوط به فیلم هست رو از مغز کارگردان و فیلمبردار و نورپرداز و غیره حدس می زنه و می کشه بیرون و با آوردن نقادان این رشته فیلم ها رو به نقطه بحث می رسونه
اما این برنامه هرچقدر مخاطب داشت، این مخاطبین در دوران سی و ششمین جشنواره فجر ( سال ۱۳۹۶ ) به صورت کاملن محسوس افزایش پیدا کرد و درست در این زمان آقای رشیدپور که خودشون هم از مجریان با سابقه صدا و سیما هستن به عنوان مجری این برنامه و در این دوران انتخاب شدن.
هر چند انتخاب خود ایشان که انتخابی بین استاد مهران مدیری و ایشون بود باعث شد که به داغ شدن و مطرح شدن این برنامه بیانجامه اما همه چیز مانند خود برنامه حالا خورشید ایشون دست به دست داد تا این برنامه به سر زبان ها بیفته و ایشون هم به عنوان مجری انتخاب بشه و در نهایت برنامه هفت پا به روش و طریق جدیدی از اجرای خودش برسه
اما بعید می دونم با سبک اجرایی که از آقای رشیدپور می بینم این برنامه بتونه ادامه پر باری داشته باشه مگر اینکه ایشون روش خودش رو از همین الان عوض کنه یا عوض کرده باشه.
دیشب یعنی ۲۰ بهمن ماه ۱۳۹۶ یکی از مهمان های برنامه مردمی “هفت” استاد بی نظیر و بدون تکرار بازیگری ایران، جناب آقای داریوش ارجمند بود، استادی که شاید با دیدن ایشون نا خودآگاه از صندلی بلند بشید و خاضعانه از ایشون ستایش کنید.
استاد ارجمند به هر دلیلی که می تونه نظر خود ایشون باشه نحوه نقد نقادان برنامه هفت رو مردود اعلام کرد. به هر دلیلی/ استاد ارجمند به عنوان یک پیشکسوت و انسان با تجربه این رشته هنری، نظر خود را در خصوص نحوه نقد فیلم ها و ستاره دادن نقادان برنامه هفت مطرح کردند و طبعن حق دفاعی برای نقادان این برنامه ایجاد شد.
مجری برنامه هفت یا همان آقای رشیدپور مانند اکثر اجراهای خود با خنده های خود که نمایش دندان ها درست شده و سفید شده ایشان هم می باشد با نحوه نشستن مدلینگ خودشون استاد ارجمند را تا جایی از سخنانشان همراهی کردند و گاهی نیز به نقادان حق می دادند. اما در بخش های پایانی صحبت های آقای ارجمند، استاد ارجمند در ستایش از اجرای خوب آقای رشیدپور به عنوان مجری که می تواند بحث های برنامه را توسعه دهند سخنانی گفتند.
به وضوح میشد دید که آقای رشیدپور پس از چند دقیقه که به خود و به بینندگان زمان دادند تا از تعاریف استاد ارجمند بگذرد، ناگهان به یکی از مدافعان استاد ارجمند تبدیل شدند و چنان به عنوان سپر در جلوی ایشان قرار گرفتند که به هیچ کسی اجازه دادن منفی در مقابل نظرات ایشان یا طنازی در خصوص صحبت های ایشان را نمی دادند و گویی تمام مقدسات عالم را به یک طرف برده و تنها چیزی که در الگوی ذهنی ایشون مقدس و قدیسه شده بود نام آقای ارجمند بود.
در ادامه برنامه که نقادان برنامه حضور داشتند و در بخش قبلی به آنها و تفکرات آنها و نحوه قضاوت آنها حمله شده بود. نقادان شروع به دفاع از خود کردند که صد در صد حق مسلم و طبیعی آن ها بود.
اما آقای رشیدپور نازنین که تجربه اجراهای فراوانی را داشت گویی تمام اصول را فراموش کرده بود و برای جلوگیری از دفاع نقادان بارها در میان صحبت های آنها می پرید و می گفت: حالا چرا عصبانی هستید؟
نقادان هم کوتاه می آمدند اما آقای رشیدپور چند بار تاکید کردند که آقای ارجمند، دارای کسوت و پیشینه هستند و نباید مقابل نظر ایشان ایستاد و به خاطر کسوت ایشان لطفن چیزی به آقای ارجمند نگویید.
بجث من همین نقطه است.
هدف این برنامه هفت چیست ؟ انتقاد، تحلیل، بررسی و … برای بهتر شدن زوایا
حالا یکی سن اش بالاست و نظری داده و دیگران هم دارن بدون هر گونه توهینی به ایشون از خودشون دفاع می کنن و این اصلن بی احترامی نیست و این دقیقن یه معنی تعامل هست. این همون چیزی هست که باید بهش رسید. حالا اگر ما هنوز درگیر زنجیر سن و سال هستیم آیا نباید پیشرفت کنیم؟ نباید تحلیل کنیم؟ نباید نقد درست کنیم؟
بنده اصلن نه به روش نقد برنامه کاری دارم و به نقد استاد بزرگم آقای ارجمند، من دقیقن به نحوه اجرای آقای رشیدپور نقد دارم و توقع دارم که ایشون کل برنامه رو در عین بیطرفی اجرا کنند.
آقای رشیدپور حتی در انتهای برنامه به نقادان گفتند که من استادارجمند رو دوست دارم و لطفن به ایشون هیچ توهینی نکنید و بنده وکالتا از سمت ایشون اینجا و در این صندلی نشستم.
آقای رشیدپور! اون صندلی برای وکالت شما نیست. اون صندلی برای برنامه هفت صدای و سیمای جمهوری اسلامی ایران هست و جای مهربانی های اخلاقی و ادبی و نمایش توکل شما نیست. اون صندلی برای بهتر شدن سینمای ایران در اونجا قرار داده و شما حق نداریم که به کسانی که برای دفاع از خودشون صحبت می کنند بگید که لطفن در خصوص آقای ارجمند هیچ حرفی نزنید و ادامه ندید.
شما فقط مجری هستید حتی مجری کارشناس این برنامه نیستید و حتی وکیل و موکل هم نیستید.
لطفن از قدرتهای چند روزه ای که به شما ها می دن استفاده شخصی نکنید.