می دانم سخت است انسان بودن
سخت است انسان ماندن،
سخت است قدرت انتخاب داشتن، سخت است قدرت تصميم گرفتن،

سخت است که آينده ما بر تصميمات ما رويش کند

مسئوليتی بس دشوار است دانستن و آگاه بودن
تا قدم هست و گام انسان به فراتر می رود و هر چه بيشتر می فهمد به خود و خالق خود بيشتر نزديک می شود و البته چه مسئوليت آور است اين نزديکی
انسان به بهانه اختيار توانست از ديگر مخلوقات پيشي بگيرد و به همان بهانه نيز زندگي سخت تر شد
می توانست فقط به و هوس بپردازد و هيچ زمان نيز به بهانه آن محکوم نگردد درست مثل تمام حيوانات لا ادراک ديگر
می توانست فقط به اميال خود پاسخ گويد و هر چه می کند فقط از روی غريزه باشد نه قصد و هدف
می توانست در تاريکی شب بماند و در تاريکی تفکر و تعقل اما
برداشت چيزی را با نام عقل، و قرارداد در خود قيدی را به اسم تصميم گيری و به اين بهانه گرديد اشرف مخلوقات

ای انسان تا به کی تابع خرافات مگر نه آنکه عقل داری و به آن می توانی به حکمت برسی؟
مگر نه آنکه چشم داری که ببينی و عقل داری برای انکه بفهمی

بايد در جهت فهميدن و تحليل کردن گامی را برداری از سنن و سنت خارج شو نه آنکه وارهانی بلکه با پاسخ به چرا ها يا معتقد شد يا به يک درک تازه ، يک درک نو و يک درک امروزی برس

همه چيز را فراموش نکن اما به دنبال تازه های کمال و مکتوب باش
از روی جهل به هر چيزی پاسخ مثبت مده بلکه از روی عقل بر روی انها تامل کن و در نهايت تصميم بگير

انسان با حيوان، در عقل، تحليل، تصميم و انتخاب متفاوت است که کسر هر کدام ما را از انسانيت دور می کند

“علی حسینی “