اصلا به پشت صحنه جنگ ها کاری ندارم
اصلا به اینکه که ما رو حمایت کرد، کی حین حمایت، خیانت کرد و …
کاری ندارم ما چندین سال به عراق جنگیدیم کلی از بچه های امروز، پدران خودشون رو در جنگ از دست دادن
کلی از بچه ها امروز لطمه های روحی نداشتن پدرشون رو به دوش می کشن
کلی از زنان، بیوه شدن و مجبور به ازدواج دوم و قبول اثرات اغلبا سوء این ماجرا شدن
کلی پدران و مادران، تنها فرزند و یا فرزندان خودشون رو از دست دادن
کلی جانباز و شیمیایی شده توی کشور داریم
کلی خسارتهای غیر قابل جبران و یا سنگین به ما وارد شد و …
الان با عراق دوست هستیم
الان از مواضع داخلی و بین المللی اونها دفاع می کنیم
الان برادر دینی ما شدن و صد البته که می دونید هیچ وقت این دو کشور به واقع با هم دوست نخواهند بود
اما اونطرف داستان!
آمریکایی ها چقدر از ما رو کشتن؟
آمریکایی ها اگر از عراق در زمان جنگ حمایت می کردن و الان به همین دلیل محکوم به دشمنی با ما هستن، خب ما که الان به عراقی ها دوست هستیم،
با قاتل اصلی دوست هستیم، با کسی که واقعه شلمچه رو ساخت دوست هستیم، خب با حامی اون هم دوست باشیم.!
از دوستی با عراق به چی می رسیم؟
از دوستی با آمریکا به چی می رسیم ؟
چرا اینطوریه دنیا؟
مقلا آمریکا زد ژاپن و بالا و پایین کرد . رسما ژاپن فنا شد. اما الان چرا با هم رابطه دارن؟
هر چی که هست، یه جای کار می لنگه
با برادر دینی خودمون می چنگیم و کشته و زخمی می دیم و هزار تا داستان، بعد سیاست ایجاب می کنه که با هم دوست باشیم.
اون همه جوون چی شدن پس؟
چرا اون موقع لازم بود بجنگیم؟
چرا الان لازمه دوست باشیم؟
چرا این وسط با آمریکا دشمنیم؟